Αντώνης Γκρίτσης
«Τώρα το ξέρω, το καταλαβαίνω, Κώστια, πως στη δουλειά μας - στο παίξιμο ή στο γράψιμο - κείνο που αξίζει δεν είναι η φήμη, δεν είναι η δόξα, μήτε εκείνα που ονειρευόμασταν, αλλά το να μάθεις πώς να κάνεις υπομονή...»
Μιχαήλοβνα Ζαρέτσναγια, "Ο Γλάρος" του Άντον Τσέχωφ
Να αρχίσω και εγώ να γράφω, από την αρχή, γι' αυτά που με βρήκαν στη μέση, κι ούτε έχω τίποτα καινούργιο να πω, πέρα από το να μιλάω για να ξεθάβω.
Καλύτερα όταν φοβάσαι, να σωπαίνεις, να θάβεις. Να κάνεις υπομονή και να έχεις πίστη, ότι θα αναστηθείς. Ότι θα σωθείς χωρίς να τελειώσεις. Να μη θάβεις κάτι άλλο, κάποιον άλλο, να θάβεσαι, να μην απελπίζεσαι, να μεταλλά
Σε σαι
να αφαλατώνεσαι, αλλά να μην αφυδατώνεσαι, να φιδώνεσαι, να ερπετοδρομείς, να λουφάζεσαι, να σημαίνεις, αλλά να κρύπτεσαι, να μη λέγεις. Να κυρώνεσαι, να μην ακυρώνεσαι, να φαυλώνεσαι,
να τρεμάμενος είσαι
να ξεκαρδίζεις, να ξανακερδίζεις περιφραστικούς τύπους, χρόνους και μετοχές,
να παραναλώνεσαι, να μην παραναλύεσαι, να μην διαλύεσαι, να επικεντρώνεσαι, αλλά να μην συγκεντρώνεσαι.
Ήγγικεν η ώρα της εσωστρέφειας και η δικαίωση της μακαριότητος του καναπέ που τόσο καταλοιδωρήθηκε.
Μη συνωστίζεσαι. Μη συγχρωτίζεσαι.
Να καταχωρίζεσαι
Ήρθε ο καιρός να απενοχοποιηθεί η ιδιώτευση ως δρόμος ευθύς, η κλήτευση ως απόκλιση, η έγκληση ως παρέκκλιση, η εκδίκηση της αποχής.
Το σύστημα το ίδιο επιτίθεται στις μάζες του. Το δίσεκτο έμελλε κι ως αυτοάνοσο να προσδιοριστεί.
Μη μιλάς, δεν μπορείς. Τα σωθικά σου, τα σώψυχά σου φοβίσου. Φοβιζώσου. Φοβισώσου.
Αντώνης Γκρίτσης
Ηθοποιός
Ελλάδα
profile photo credit: Μίλτος Πιλαλιτός