Παναγιώτης Φανταγμάς

---

---

Θέλω να φτιάξω  τη δική μου ιστορία,  σκόρπιες σκέψεις, συναισθήματα, υποχωρήσεις και διεκδικήσεις που απασχολούσαν το μυαλό μου εδώ και πολλά χρόνια, στριμώχνονται  να διεκδικήσουν καλύτερη θέση στην εκκίνηση. Πάντα υπάρχει ο φόβος του μη τερματισμού και της λήθης, ως κατάληξη, της μη έκθεσης τους σε δημόσια  λιτάνευση.

Όλα αυτά που με συντροφεύουν χρόνια,  ομορφαίνουν τις μέρες μου, χαλάνε τον ύπνο μου, με εκνευρίζουν, με αγχώνουν, όλα αυτά που με κάνουν να νοιώθω ζωντανός, ασκούν τώρα διπλάσια πίεση, εκμεταλλευόμενα τον περίσσιο χρόνο. Ο χρόνος που είναι απαλλαγμένος από  φορτία και ιστορία, ο ελεύθερος χρόνος. Το πολύτιμο δώρο της νέας αταξίας  πραγμάτων. Ο χρόνος που προκύπτει, από την πρωινή σίγαση της τρομπέτας του Miles Davis, τις ανύπαρκτες κόρνες των κυριαρχικών αυτοκινήτων και τα κελαηδίσματα των πουλιών, υπήρχαν άραγε στην πόλη ή τώρα προέκυψαν;

Στο πορφυρό ρόδο του  Καΐρου, ο Jeff Daniels απλώνει το χέρι του στη Mia Farrow και την βάζει μέσα στην μεγάλη οθόνη, να ζήσει από κοντά όλα όσα ονειρεύεται, στη δική μου περίπτωση ανέλαβε δράση όχι  ο σκηνοθέτης αλλά ο παραγωγός. Ο covid 19 με έβγαλε από την σκηνή  στα άδεια καθίσματα  του θεάτρου. Να δω από απόσταση τους ρόλους της ζωής μου, τους συμπρωταγωνιστές μου, τους δευτεραγωνιστές, τους φιγκιράν, το σκηνικό, ηχητικό και φωτιστικό περιβάλλον μου. Η απόσταση από τη σκηνή, μου δίνει τη δυνατότητα της προοπτικής στη ζωή μου. Έχω χρόνο, περίσσιο χρόνο, σήμερα δεν έχει παράσταση και δεν γνωρίζω πότε θα ξανά έχει. Θα εκμεταλλευτώ  τη σιωπή της άδειας αίθουσας, τον δυνατότερο των ήχων και  θα αφουγκραστώ. Θα έρθει τελικά ο Γκοντό, ησύχασε μετά θάνατον ο Αίαντας από την αδικία που είχε υποστεί, υπήρξε πράγματι τόσο ωραία η Ωραία Ελένη;

Θα συνομιλήσω, θα προσπεράσω, θα σχεδιάσω.

Θα επιμείνω στο πιο προκλητικό ρήμα - θα σχεδιάσω, κρύβει μέσα του τη συγκρατημένη αισιοδοξία που χρειάζομαι και ένα πονηρό κλείσιμο ματιού από το μέλλον που μοιάζει περισσότερο με το παρόν. Σκέφτομαι να γυρίσω την πλάτη μου στο παρελθόν, έτσι και αλλιώς δεν έμαθε ποτέ κανείς από την Ιστορία, ότι αντέχει είναι αυτό που ριζώνει μέσα σου, τα υπόλοιπα με λίγο τίναγμα φεύγουν. Θα μείνω  όμως περισσότερο καιρό στο παρόν, θα πάρω το χρόνο μου, δεν θέλω να βιαστώ, τέτοια πολύτιμα δώρα δεν σου δίνονται συχνά, θα φτιάξω και την ιστορία μου από το μέλλον, δεν θέλω να χαθώ, γιατί κανείς δεν χάνεται αν έχει έτοιμη μια καλή ιστορία και κάποιον να του τη διηγηθεί. 

---