Αννίτα Καπουσίζη
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Σήμερα είναι η 6η μέρα λήξης της καραντίνας.
Μέχρι την 4η Μαϊου, ήμασταν για 2 περίπου μήνες κλεισμένοι στα σπίτια μας, γιατί ένας ιός λέει κυκλοφορούσε ‘ελεύθερος’ εκεί έξω και ήταν άγριος και επικίνδυνος για τους ανθρώπους και έπρεπε να προφυλαχτούμε. Έτσι, μας έβαλαν σε καραντίνα, μπήκαμε στις σπηλιές μας και για όσο καιρό κυκλοφορούσε αυτός, δεν μπορούσαμε να κυκλοφορούμε κι εμείς.
Τον σκεφτόμουνα καμιά φορά αυτόν τον ιό, ψηλό, γεροδεμένο, ευθυτενή, με μια κορώνα στο κεφάλι, δικαιωματικά εστεμμένος βασιλιάς του κόσμου.
Και να πηγαίνει όπου θέλει, να στρίβει, να ανηφορίζει, να κατηφορίζει, να τραβάει ευθεία, να πηδάει κάγκελα, ν’ ανοίγει πόρτες, να σκαρφαλώνει τοίχους, ν’ αγναντεύει ορίζοντες, να βουτάει σε θάλασσες και ποτάμια, να κυλιέται σε γρασίδια και λάσπες. Ελεύθερος!
Φαντάζομαι ότι μπορεί και να ένιωσε μοναξιά κάποια στιγμή, αλλά πάλι είχε τόσα μέρη να επισκεφθεί.
Και εμείς καθόμασταν στις σπηλιές, τα λαγούμια και τα πηγάδια μας και περιμέναμε να τελειώσει τη βόλτα του.
Στις 4 Μαϊου, μας είπαν ότι τώρα μπορούμε κι εμείς να βγούμε από την καραντίνα μας και να κυκλοφορήσουμε ‘ελεύθεροι’. Όχι ο Κορονοϊός δεν είχε φύγει, αλλά από την τόση σουλατσάδα στις πόλεις είχε εξημερωθεί και πια δεν ήταν άγριος. Μπορούσες να περάσεις από δίπλα του ή ακόμα και να τον συναντήσεις και μπορεί και να μη σε πείραζε. Ευτυχώς που η ‘αγέλη’ μας υπήρξε υπάκουη και συνετή και εμείς μας είπαν πως θα είμαστε πάντα προστατευμένοι μέσα σ’ αυτήν.
Φυσικά, για το καλό της αγέλης, θα έπρεπε να διατηρηθούν ακόμα κάποια μέτρα καραντίνας. Έτσι ενώ βγήκαμε από τις σπηλιές, λαγούμια, πηγάδια μας, δεν μπορούμε να συναντήσουμε όλους τους φίλους μας. Μπορούμε μόνο 3;4;5;..δεν θυμάμαι.. ευτυχώς που οι οδηγίες μεταδίδονται συνεχώς κι έτσι αν ξεχάσεις κάτι, είναι εδώ όλοι όσοι προστατεύουν την ‘ελευθερία’ σου για να στο θυμίσουν.
Ούτε σε όλα τα μέρη που θες κι αγαπάς μπορείς να πας. Όχι. Μόνο σ’ εκείνα που σύμφωνα με τις οδηγίες είναι ασφαλής η ‘ελευθερία’ σου. Και έχε πάντα το νου σου στους επιβλέποντες που περπατάς, που κάθεσαι, ποιον αγκαλιάζεις…επιτρέπεται;; ούτε αυτό θυμάμαι..
Για το δικό μας καλό, αν δεν απολαμβάνεις την ‘ελευθερία’ σου με αυτά τα μέτρα, θα πρέπει να πληρώσεις γιατί ο τρόπος μάθησης είναι τιμωρητικός και ανταποδοτικός. Αυτό όμως το ξέρεις από μικρός, ευτυχώς.
Κι αν η συνεχής δραστηριότητα του συμπαθητικού νευρικού μας συστήματος στη λειτουργία του ‘πάλη ή φυγή’ που μια διαδικασία καραντίνας ενεργοποιεί, δημιουργήσει χρόνιες ψυχικές βλάβες, μπορούμε πάντα να ‘αυτορυθμιστούμε’.
Όλα είναι υπολογισμένα. «…πολύ ταχτικά, πολύ σιωπηλά, πολύ σοφά», όπως λέει και ο ποιητής.
Αγαπητό μου ημερολόγιο εύχομαι η καραντίνα που ξεκίνησε στις 4 Μαϊου να τελειώσει σύντομα αλλιώς θα μεταλλαχθώ σε ιό και ποιος με πιάνει!
