Θανάσης Ζερίτης

---

---

Προσπαθώ να παραμείνω αισιόδοξος.
Κάνω ό,τι έχω πρόγραμμα, για να παραμείνω δημιουργικός μέσα στην καραντίνα.
Έτσι μας λένε. Να έχουμε πρόγραμμα.
Γυμναστική, βιντεοκλήσεις με φίλους, μετακίνηση 6. Μένουμε υγιείς, μένουμε σπίτι. Μαλακίες.
Κοιμόμαστε στις 04.00, ξυπνάμε στη 13.00. Χωρίς τύψεις. Και τρώμε. Πάλι χωρίς τύψεις.
Μάθαμε να είμαστε στο πόδι, να είμαστε κοινωνικοί, να είμαστε ενεργοί.
Να παρακολουθούμε τις εξελίξεις, να πίνουμε τα ποτάκια μας και να συζητάμε για τέχνη.
Και δεν επιτρέπεται να μην συνεχίσουμε να το κάνουμε. Ούτε καν στην καραντίνα.
Μαλακίες.

Προσπαθώ να σκεφτώ εναλλακτικές. Μονολόγοι σε εξωτερικούς χώρους, σε αποθήκες με όρθιους θεατές σε απόσταση 2 μέτρων. Μήπως να περιμένουμε να βρεθεί το εμβόλιο; Και μέχρι τότε; Να βρώ άλλη δουλειά. Τι δουλειά; Και σιγά μην βρώ. Όχι...είπαμε αισιόδοξος.

Τα θέατρα θα ανοίξουν, ο ιός θα εξαφανιστεί, ο κόσμος θα γεμίσει τις πλατείες και τα θέατρα και όλοι θα χορεύουμε σάμπα. Σύντομα.

Αν δεν γίνει αυτό, αν λέμε τώρα,  αν συνεχίσουν να μας έχουν γραμμένους από τα κεντρικά θα πρέπει να αντισταθούμε. Να φωνάξουμε. Πώς θα ήταν η επανάσταση; Live;

Από όταν άρχισα να καταλαβαίνω τον κόσμο, έμαθα ότι η κυβέρνηση χρειάζεται για να μας βάζει όρια, να μας λέει τι να κάνουμε και τι όχι, να μας βαράει όταν φωνάζουμε, να μας παίρνει τα λεφτά που μας υποχρεώνει να βγάζουμε και εμείς να την ψηφίζουμε. Αυτό είναι η κυβέρνηση. Και τώρα; Αν δεν βγάζουμε λεφτά, τι θα μας κάνει;

Μου αρέσουν τα μικρά νησιά. Η Ανάφη, η Κίμωλος, ο Αη Στράτης, οι Φούρνοι.
Λέω να πάω και φέτος.
Να τους προλάβω.

Τα θέατρα θα ανοίξουν, ο ιός θα εξαφανιστεί, ο κόσμος θα γεμίσει τις πλατείες και τα θέατρα και όλοι θα χορεύουμε σάμπα. Σύντομα.

#SupportArtWorkers

---

Profile photo: Δομνίκη Μητροπούλου