Τζένη Καραβίτου
Προσευχή
Ένα σμήνος πουλιά
ανάμεσα σε μένα και τον Όλυμπο.
Σαν χτυποκάρδι
το συντεταγμένο φτερούγισμα.
«Τα θεμέλιά μου στα βουνά»
«Τα θεμέλιά μου στα βουνά»
επαναλαμβάνω υπνωτισμένη.
Προσευχή
να είναι οι οιωνοί άριστοι.
Ξενιτειά Κοινή
Όλοι ξένοι τώρα.
Τα πρόσωπα – μάσκες έγιναν μάσκες – πρόσωπα.
Μονά, διπλά, τριπλά τα βραχιολάκια
του Μάρτη της ξενιτειάς.
Μετράει κάθε ξένος τα δικά του.
Μονό το δικό μου,
διπλό της Ελένης στο κρατητήριο της Πέτρου Ράλλη,
τριπλό της Άτιφε στα Διαβατά.
Μοίρα είρων, ποτέ κοινή.
Όλοι ικέτες τώρα.
Καθείς στον δικό του βωμό.
Οθόνες-βωμοί, παράθυρα-βωμοί, σύννεφα-βωμοί.
Η αφή καταργημένη.
Εξαντλείται η όραση.
Η ακοή βιάζεται.
Σανίδες σωτηρίας επισφαλούς
η γεύση και η όσφρηση.
Όλοι ξένοι τώρα
σε καιρούς άξενους.
Φωτογραφία: Αναστασία Καραβίτη - Schurer
Τζένη Καραβίτου
Θεατροαπαιδαγωγός, Πρόεδρος Πανελληνίου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση
Ελλάδα
profile photo: Λευτέρης Τεκτονίδης